Όταν αγαπάμε το οικείο κι ας μην είναι απαραίτητα υγιές

Αυτό το άρθρο δημοσιεύτηκε πρώτη φορά στο psychologynow.gr

“Μα πώς είναι δυνατόν να τον αγαπώ ακόμα; Γιατί να διαλέξω αυτόν εξ αρχής κι όχι κάποιον άλλον πιο κατάλληλο για ‘μένα;” με ρώτησε κάποτε μια θεραπευόμενη μου.

“Νιώθω πως δεν μπορώ να είμαι πλήρως αφοσιωμένος σε μία σχέση. Δεν το μπόρεσα ποτέ γιατί ίσως δεν ξέρω και πώς είναι. Οι γονείς μου παρέμειναν παντρεμένοι για τα παιδιά τους, αλλά δεν νομίζω ότι ήταν ποτέ πραγματικά μαζί. Ο καθένας ζούσε τη ζωή του κι ας έμεναν στο ίδιο σπίτι” μου διηγήθηκε κάποτε ένας θεραπευόμενος μου.

“Δεν το είχα συνειδητοποιήσει μέχρι τη στιγμή που ο κολλητός μου μού είπε πως η κοπέλα μου μοιάζει εμφανισιακά με τη μητέρα μου. Το σκέφτηκα κι όταν την παρατήρησα καλύτερα, είδα πως είχε δίκιο” μου είπε σχετικά πρόσφατα ένας φίλος.

“Δεν ξέρω γιατί συμβαίνει αυτό αλλά κι ο τωρινός σύντροφος μου του μοιάζει. Νιώθω πως όσο κι αν προσπαθώ να το αποφύγω δεν ωφελεί. Όλοι οι άντρες που ερωτεύτηκα τα τελευταία χρόνια, είχαν κοινά χαρακτηριστικά μ’ εκείνον” μου είπε μια άλλη φίλη πριν λίγο καιρό.

Τι κοινό έχουν όλες οι παραπάνω ομολογίες; Μπορεί για κάποιον που δύσκολα συνδέει δεδομένα και καταστάσεις, όλα τα παραπάνω να μοιάζουν κάπως ασύνδετα. Όμως, για ένα έμπειρο μάτι όλα αυτά συνδέονται κάτω από ένα γενικό συμπέρασμα: Οι άνθρωποι συχνά αγαπάμε όχι αυτούς που θα ‘πρεπε “για το καλό μας”, αλλά συχνά αυτούς που μας φαίνονται κάπως “γνώριμοι”. Ίσως δεν μπορούμε να καταλάβουμε γιατί μας ελκύουν, γιατί μας μαγνητίζουν περισσότερο από πολλούς άλλους, ενώ κάπου μέσα μας ίσως ξέρουμε ότι “δε θα ‘πρεπε” να τους επιλέξουμε.

Επτά μύθοι & αλήθειες για το σεξ στις μακροχρόνιες σχέσεις

Συχνά σε συζητήσεις με πελάτες μου χρειάζεται να διευκρινίσουμε αλήθειες και μύθους για το σεξ, καθώς συχνά είναι δύσκολο να κατανοήσουμε τι αληθεύει και τι όχι για τις ερωτικές σχέσεις των ζευγαριών. Παρακάτω θ’ αναφερθώ σε μερικά από τα πιο συχνά θέματα συζήτησης που απασχολούν τα ζευγάρια σήμερα.

Πώς θα καταλάβετε ότι βρήκατε τον άνθρωπο σας;

“Πώς ξέρεις ότι μια σχέση είναι διαφορετική από τις άλλες; Πώς καταλαβαίνεις τον ένα και μοναδικό όταν έρθει;” με ρώτησε τις προάλλες μια φίλη. Είχαμε πιάσει μια λεπτομερής συζήτηση (ξέρετε, γυναίκες!) για τις σχέσεις και το πως μαθαίνεις να επιλέγεις τους σωστούς απ’ τους λάθος συντρόφους. Και πριν το καταλάβουμε φτάσαμε στο σημείο που αναφερθήκαμε στο θέμα του “ενός και μοναδικού συντρόφου”. Υπάρχει; Αξίζει να τον/την περιμένουμε; Και το κυριότερο: Όταν έρθει θα το καταλάβουμε;

Ας ξεκαθαρίσω κάτι: Δεν πιστεύω στη θεωρία της μίας και μοναδικής αγάπης. Δεν έχει να κάνει με το αν είσαι ρομαντικός ή όχι, αλλά είναι περισσότερο στατιστικό το θέμα. Εκεί έξω υπάρχουν δισεκατομμύρια άνθρωποι οπότε μπορούν να υπάρξουν και δισεκατομμύρια συνδυασμοί ανθρώπων σε σχέση. Άλλοι ταιριάζουν περισσότερο, άλλοι λιγότερο, άλλοι καθόλου. Κάποιοι θα βρουν εύκολα και γρήγορα το ιδανικό ταίρι και κάποιοι θα παιδευτούν αρκετά μέχρι να καταλήξουν σε μια όμορφη και υγιή σχέση. Τι γίνεται όμως με τις περιπτώσεις ανθρώπων που παραπάνω από μια φορά ένιωσαν πως βρήκανε το άλλο τους μισό; Μήπως είναι η ιδέα τους; Μήπως έτσι θέλουν να πιστεύουν; Ή μήπως συμβαίνει κάτι άλλο;

Η απάντηση μου στον κάθε άνθρωπο που ερωτεύεται δυνατά και ειλικρινά για παραπάνω από μια φορά στη ζωή του, πιστεύοντας πως έχει βρει το “έτερον ήμισυ” είναι η εξής: Όλα καλά, τίποτα το ανησυχητικό δε συμβαίνει. Απλά δεν υπάρχει ένα άλλο μισό. Υπάρχουν περισσότεροι καλοί συνδυασμοί για ‘σένα και μάλλον είσαι τόσο τυχερός/η που βρήκες παραπάνω από έναν κατά τη διάρκεια της ζωής σου! Δε θα ‘πρεπε να προβληματίζεσαι, αλλά να χαίρεσαι!

Υπάρχει ανιδιοτελής αγάπη;

Η ερώτηση για το αν υπάρχει ανιδιοτελής αγάπη μοιάζει με την ερώτηση για το αν υπάρχει ανιδιοτελής καλή πράξη. Η απάντηση και στις δύο ερωτήσεις είναι αρνητική αλλά αυτό σίγουρα δεν το πληροφορείστε πρώτη φορά από εδώ. Καταρχάς νομίζω πως αρκετοί από εμάς εκεί έξω έχουμε παρακολουθήσει το επεισόδιο από τα “Φιλαράκια” με τίτλο “Μια ανιδιοτελής καλή πράξη”. Σ’ αυτό το επεισόδιο η Φοίβη βάζει τα δυνατά της ν’ αποδείξει στους φίλους της πως υπάρχουν ανιδιοτελείς καλές πράξεις. Τι μαθαίνει όμως η ίδια στο τέλος; Πριν φτάσουμε σ’ αυτό καλύτερα να (ξανά) δείτε το υπέροχο επεισόδιο!

Γιατί όμως δεν υπάρχουν καλές ανιδιοτελείς πράξεις; Γιατί δεν υπάρχει ανιδιοτελής αγάπη; Και τέλος τι είναι αυτή η ανιδιοτέλεια στην οποία αναφερόμαστε συνέχεια αλλά προφανώς δεν μπορούμε να καταφέρουμε να την έχουμε στη ζωή μας;

Καλοκαιρινός έρωτας: θα κρατήσει ή όχι;

Οι περισσότεροι από μας κάποτε, σε κάποιες διακοπές μας ένα καλοκαίρι νιώσαμε την ανάγκη να βρούμε κάποιον/α για να γοητευτούμε – και γιατί όχι, να ερωτευθούμε – υπό τους ήχους των κυμάτων και υπό το φως των καλοκαιρινών αστεριών, του φεγγαριού και την αίσθηση του δροσερού αέρα το βράδυ που φέρνει ένα γλυκό λουλουδένιο άρωμα. (Αρκετά ρομαντική η περιγραφή μου, έτσι;). Τι γίνεται λοιπόν όταν η ευχή μας εισακουστεί και τελικά γίνει πραγματικότητα; Αν τελικά έρθει ο καλοκαιρινός έρωτας, πόσο έτοιμοι είμαστε γι’ αυτόν; Μπορούμε να τον ζήσουμε αποδεχόμενοι πως ίσως η όλη εμπειρία δε θα διαρκέσει παρά λίγες ημέρες; Ή αν επιθυμούμε διακαώς να διαρκέσει μέχρι το φθινόπωρο και να φτάσει ως το χειμώνα, ξέρουμε ποιοι παράγοντες θα συντελέσουν καθοριστικά σ’ αυτό; Ας δούμε μία-μία τις πιθανότητες μας.

4 παράγοντες που μπορούν να οδηγήσουν στο διαζύγιο και 4 τρόποι να το αποφύγεις

Πρόσφατα διάβασα πως σε μια έρευνα του 2000 δυο ερευνητές (ο John Gottman από το Πανεπιστημιο της Ουάσιγκτον και ο Robert Wayne Levenson από το Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια – Berkeley) διερεύνησαν την προβλεψιμότητα των διαζυγίων σε μακροχρόνιες σχέσεις. Πιο συγκεκριμένα κατάφεραν να βρουν μεταξύ άλλων ότι υπάρχουν 4 είδη συμπεριφοράς τα οποία πιθανότατα μπορούν να οδηγήσουν σ’ ένα διαζύγιο εάν τείνουν να εμφανίζονται συχνά. Το μοντέλο των Gottman και Levenson (2000) φάνηκε να μπορεί να προβλέψει το διαζύγιο κατά 93%.

Πιο συγκεκριμένα:

Δυο περίοδοι έχουν βρεθεί να είναι οι πιο κρίσιμες για τη διατήρηση/συνέχιση ενός γάμου:

– Τα πρώτα επτά χρόνια ενός γάμου κατά τα οποία τα μισά ζευγάρια παίρνουν διαζύγιο

– Την περίοδο κατά την οποία το πρώτο παιδί φτάνει στην ηλικία των 14 ετών η οποία έχει θεωρηθεί ως περίοδος χαμηλής συζυγικής ικανοποίησης κατά τη διάρκεια της κοινής ζωής ενός ζευγαριού (Gottman & Levenson, 2000).

Ταινία μικρού μήκους «The gift» («Το δώρο»)

Εκείνος συναντά εκείνη και της προσφέρει ένα «δώρο» βγαλμένο μέσα απ’ το στήθος του. Εκείνη χαρούμενη κρατάει το «δώρο» του και η σχέση τους ξεκινά. Στην αρχή όλα μοιάζουν ιδανικά όμως όσο ο έρωτας περνάει η πραγματικότητα έρχεται στην επιφάνεια και η απογοήτευση κυριεύει τους δυο συντρόφους. Εκείνη θα πάρει την απόφαση να τερματίσει τη σχέση. Όταν εκείνος θα της ζητήσει πίσω το «δώρο» του εκείνη θ’ αρνηθεί να του το επιστρέψει. Τι θ’ απογίνει άραγε ο ήρωας μας τώρα που ο χώρος μες το στήθος του είναι άδειος;

Ένα όμορφο φιλμάκι για τον έρωτα, την εξέλιξη της ερωτικής σχέσης, τον επώδυνο χωρισμό και την ελπίδα ότι όλοι μια μέρα ξανά αγαπάμε (και ίσως το κάνουμε καλύτερα απ’ τις προηγούμενες φορές).

Πηγή: Της Φανής της φάνηκε ωραίο!

Ταινία μικρού μήκους: «He took his skin off for me» («Έβγαλε το δέρμα του για ‘μένα»)

Σ’ αυτή την ταινία μικρού μήκους παρακολουθούμε την ιστορία μιας παράδοξης μα όχι τόσο ασυνήθιστης αγάπης! Ένας άντρας αποφασίζει να αφαιρέσει το δέρμα του για τη γυναίκα που αγαπάει, πιστεύοντας πως έτσι θα την κάνει πραγματικά ευτυχισμένη. Η σύντροφος του αρχικά δείχνει να ενθουσιάζεται με την ενδιαφέρουσα «αλλαγή» στο σύντροφο της όμως γρήγορα αρχίζει ν’ ανακαλύπτει τα μειονεκτήματα αυτής της επιλογής του.

Όλοι έχουμε ερωτευτεί κι όλοι έχουμε θελήσει να κάνουμε σπουδαία πράγματα για τους/τις συντρόφους μας. Αν όμως πρέπει ν’ αφαιρέσουμε το «δέρμα» μας για να είμαστε ευτυχισμένοι μες σε μια σχέση, τότε μήπως πρέπει να ξανά δούμε τη σχέση μας και με τον εαυτό μας μέσα σε αυτή διαφορετικά;

Μάθετε περισσότερα γι’ αυτή την όμορφη ταινία εδώ.

Πηγή: Της Φανής της φάνηκε ωραίο!

Να χωρίσω ή όχι;

Μαζί ή χώρια;

Πολλές φορές έχει συμβεί ή θα συμβεί στη ζωή πολλών από εμάς να βρισκόμαστε σε μια σχέση στην οποία δεν είμαστε ακριβώς σίγουροι αν και πόσο αξίζει να παραμείνουμε. Τα κριτήρια για τη διατήρηση μιας σχέσης διαφέρουν για τον καθένα αλλά ας είμαστε ειλικρινείς: Υπάρχουν κάποιοι αντικειμενικοί παράγοντες οι οποίοι κάνουν μια σχέση «καλή» ή «κακή». Αν είμαστε τίμιοι με τους εαυτούς μας και τους συντρόφους μας αργά ή γρήγορα θα νιώσουμε και θ’ αντιληφτούμε τι ακριβώς συμβαίνει στη σχέση μας κι από ‘κει κι έπειτα θα πρέπει να πάρουμε κάποιες αποφάσεις. Ή θα μείνουμε ή θα φύγουμε απ’ αυτήν.

Μετά από μελέτη διαφόρων άρθρων συγκέντρωσα παρακάτω μερικούς σημαντικούς λόγους για να παραμείνει κάποιος στην υπάρχουσα σχέση του και κάποιους άλλους εξίσου σημαντικούς λόγους για να φύγει όσο πιο γρήγορα γίνεται από αυτήν. Όσα περισσότερα από τα παρακάτω ισχύουν τόσο πιο πιθανό είναι να χρειαστεί να πάρετε είτε τη μία είτε την άλλη απόφαση.

10 χαρακτηριστικά της αληθινής ερωτικής ευτυχίας

Τι σημαίνει ερωτική ευτυχία;

Ήδη από τα αρχαία χρόνια ο «Έρως» θεωρούνταν ένα ον με θεϊκές δυνάμεις. Γιος της Αφροδίτης και σύζυγος της Ψυχής ήταν αυτός που έλεγχε τις καρδιές των ανθρώπων κι έτσι όριζε τις κινήσεις και τις πράξεις τους. Οι άνθρωποι δεν έπαψαν ποτέ να πιστεύουν στη «μαγεία» του έρωτα και συνέχισαν να τον εξυμνούν στο πέρας των αιώνων. Ο έρωτας αποτελούσε πάντοτε έμπνευση για κάθε λογής καλλιτέχνη και ελπίδα για κάθε νέο άνθρωπο που έκανε όνειρα για τη ζωή του. Ακόμα και στις μέρες μας θεωρούμε πως ο έρωτας είναι μια μεγάλη «δύναμη» που μας ωθεί να ζούμε τη ζωή μας στο έπακρο, πέρα από τα φυσιολογικά όρια και πλαίσια, πέρα από τους κανόνες και τα πρέπει. Ο έρωτας έστω και παροδικά μας χαρίζει ευτυχία, μέσα από το πάθος που μας κάνει να βιώνουμε με τον/την εκάστοτε σύντροφο μας. Αρκεί όμως μόνο ο έρωτας για να είμαστε ευτυχισμένοι; Η ευτυχία είναι συνώνυμη του έρωτα; Όταν ο περισσότερος έρωτας «αποχωρεί» από μια σχέση οι άνθρωποι μπορούν άραγε να συνεχίσουν να νιώθουν ευτυχισμένοι; Πόσο σημαντικός τελικά είναι ο έρωτας στις ζωές μας και πόσο σημαντικό ρόλο παίζουν άλλοι παράγοντες στο να βιώνουμε την αληθινή ερωτική ευτυχία;

Ίσως ένα μεγάλο λάθος των ανθρώπων μέχρι τώρα είναι ο διαχωρισμός του έρωτα και της αγάπης. Αρκετοί είναι οι άνθρωποι οι οποίοι πιστεύουν απόλυτα ότι με την ύπαρξη του ενός δεν μπορεί να υπάρχει το άλλο. Θεωρούν πως το ένα απαραίτητα ακολουθεί το άλλο. Δηλαδή όταν κάποιος είναι ερωτευμένος, δε μπορεί ν’ αγαπά ακόμα τον άλλον ή όταν αρχίσει πια ν’ αγαπά βαθιά, δε μπορεί ακόμα να παραμένει ερωτευμένος. Έχοντας κάνει την παραπάνω διατύπωση έναν «υποχρεωτικό κανόνα» ίσως δεν προβλέψαμε το πιο απλό και αναμενόμενο: τη συνύπαρξη των δύο έστω και για περιορισμένο χρονικό διάστημα. Αν δε μπορούμε να δεχθούμε τη συνύπαρξη έρωτα κι αγάπης τότε ουσιαστικά αρνιόμαστε την ύπαρξη της ερωτικής αγάπης, κι αυτό θα ήταν πολύ άδικο για τους ανθρώπους και τα ζευγάρια που έχουν καταφέρει να τη μοιράζονται.

Αν ο έρωτας είναι μια «ουσία» στον εγκέφαλο μας που μας κάνει ευτυχισμένους η οποία σιγά-σιγά εξασθενεί τότε μάλλον θα ‘πρεπε να δούμε την πιθανότητα της αναγέννησης του έρωτα κάτω από ορισμένες συνθήκες. Αν ο έρωτας ισοδυναμεί με το πάθος, δεν είναι λίγοι εκείνοι που εξομολογούνται αναβιώσεις του πάθους με τον/την μακροχρόνια σύντροφο τους μετά από συγκεκριμένα γεγονότα και περιστάσεις. Όπως καταλαβαίνετε η λίστα των γεγονότων και των περιστάσεων που βοηθούν στην αναζωπύρωση του παλιού έρωτα (ή ενός νέου, πολύ καλύτερου!) μπορεί να είναι πολύ μεγάλη. Όμως για όσους έχουν αποφασίσει να προσπαθήσουν να κρατήσουν την υπάρχουσα σχέση τους ζωντανή, αντί να μπουν στη διαδικασία να κάνουν συνεχείς και διαρκείς σχέσεις με διαφορετικούς ανθρώπους αξίζει να έχουν στο νου τους μερικά «μυστικά» συντήρησης του έρωτα.